Fotoğraflar oğlumun ilk kreş partisinden.. Zürafa partisi yaptılar geçen cuma.. Tabi oğlum zürafa şapkasını reddetti takmayı.. yoksa diğer bıdıkların kafasında şapkalı fotoğrafları vardı:) tabi bizim ki daha küçük..şapkaya vs ye direniyor.. Bu arada yanındaki güleryüzlü hanı Nurdan öğretmen… Hareketli müzikleri dansı çok sevdiği için hoşuna gitti oğlumun resimden de belli değil mi 🙂 bu arada ben nerde miyim? Ben kreş binasının içinde minik bir pencerenin perdesinin arkasından gözetliyorum :)) Fotoğrafları sağolsun öğretmenler çekip facebookdaki hesaplarında sergiliyorlarmış.. facebookla işim olmaz dedim dedim mecbur Kubi için sadece kreş fotoğrafları takibi için üye oldum 🙂 Bunun dışında işim olmaz feysle meysle 🙂 blog twitter yetiyor da artıyor zaten …
neyse,
Bugün ilk defa sabah 8 buçuğa doğru götürdük kreşe…babasıyla ben…azcık mırın kırın etti öğretmenine giderken dedim ağlayacak mı acaba !! çünkü geçen hafta 2 saat kalmalarımızda hiiç ağlamadı.. şükür ki ağlamadı kameralardan baktım hemen oyuna koşturmaya dalmış bile. tabi o gider gitmez ben muslukları açtım.Eşim gitti.Ben yine takıldım 10 a kadar falan. Artık dedim bir yerden başlamalyım hep kameradan izle otur bekle işden izin al olmayacak ki.. ve işe döndüm.. tuhaf bir his…
Pazartesi olmasından mıdır bilemiyorum gelen bıdıkların çoğu ağladı, üzüldüm. Tatil arası veya bıdıkların ruh haline göre ağlama durumları olabiliyormuş hazırlıklı olmalı diyorlar. Umarım oğlum ağlamaz kreşe hem mutlu gelir mutlu çıkar.. Kahvaltısını pek etmemiş. İlk günü hiç önemli değil. Israr etmeyiz biz evde orda da çok ısrar edilsin istemem. Zamanla özenir umarım arkadaşlarına ve yer. Öğlen de az yemiş. Öğlen babası 12,30 gibi aldı ve eve götürdü. Keyfi iyiymiş sadece uykusu geldiğini anlamış eşim. Kardeşimi çok sever Kubi. Bugün ve yarın kardeşim olucak bizde o ilgilenecek Kubiyle. Kardeşimi görünce dansetmiş çok sevinmiş.
İşte ilk yarım gün maceramız…. Yarın artık babası götürecek bırakıcak bakalım ağlayacak mı… İnşallah herşey yolunda gider. Dilerim oğluma iyi bakarlar….Herkesin evladı özel herkesin evladı biricik… Anaokulu öğretmenlerinin işi zor.. Ama böyle yüce böyle önemli bir mesleği seçtiklerine göre içlerinde çocuk sevgisi,sabır,şefkat var mutlaka…Bu arada burda hiç bahsettim mi bilmiyorum. Benim istediğim meslekti anaokulu öğretmenliği..ama kısmet olmadı. Pedagojik formasyonum da var hatta..tabi yılllaaar önceydi formasyon almam zaten ben aldıktan sonraki sene kaldırıldı ilgili bölüm dışında verme olayı..Daldan dala atlıyorum:) neyse… Oğlumla kreşe, öğretmenlerimize alışacağız onlar da bize 🙂 haydin hayırlısı 🙂