Son Anaokulu Gösterisi…

Hepsi öyle tatlıydı ki… Bazıları çok heyecanlı bazıları ise umarsızdı 🙂 Ben gösterilerdeki çocukların üzerindeki mükemmelliyetçi baskıya karşıyım. Sadece hatıra olsun eğlensinlerdeyim ben… Şükür Kubilay da öyle bir çocuk .. Çok mutlu neşeliydi. En çok heyecanla beklediğim Kafkas gösterileriydi. Kepleri fırlatıp eğlendiler sahnede. Koro da vardı. Nice keyifli anlarını izlemek nasip olsun eşimle bana dilerim. Eylülde okula başlayacak. Çok istekli. Umarım mutlu olur. Başarı takıntım yok. Mutlu, güvende ve sağlıklı olsun en önemlisi bu. Çocuklarla ilgili memleketimizdeki acılardan hiç hiç hiç bahsetmek istemiyorum burda…. Çocuklar gülsün nokta 😦

Yılsonu gösterisi…

Kubilay’ ın 14’ünde yılsonu gösterisi vardı. Çok eğlenceliydi 🙂 Oğluma mı bakayım diğer tatlı meleklere mi bakayım şaşırdım. Öyle şirinlerdi ki… Harika bir anı oldu bize… Emeği geçen herkese teşekkür ediyorum burdan da…işte kareler…

Bu pembe elbiseli fındık Kubilay’ ın sınıf arkadaşı Beren. İyi anlaşıyorlar. Hatta Beren neredeyse tüm sülalesine Kubilay’la evleneceğini söylüyormuş 🙂 🙂 ballı şey çok tatlı.. Yüzleri hep gülsün..

Oğlumun takıntılı masalı ” Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler ” di. Onu da sahnede yaptılar ya çok süper oldu. Dilek öğretmenini çok seviyor bir de sahnede sarılışını gördüm bayıldım.. Hepsi çok tatlılardı. Danslar ettiler.. Gösteri sonunda fotoğraflar satılıyordu bu ikisini alabildim. Çünkü 10 liraydı tanesi 😦 çok pahalı.. bir sürü fotoğrafta gözüm kaldı.. Eşimle düzgün izleyelim diye çok az cep telefonuyla çektik. Videoyu verecekler dört gözle bekliyorum yine izlemek için tüm gösteriyi.. İnşallah kaliteli bir çekimdir.. Aşağıda da bizim telefonla çektiklerimizden mini kolaj 🙂

Koroda şarkılar söylediler. ” Arı vız vız ” “baby finger” ” git güle güle gel güle güle çok bekletme bizi ” şarkıları söylediler…diğerlerini hatırlayamadım..  Fındıklardan bazıları ağladı bazıları sahne ışıklarına kitlendi, kimi ( Beren ve Kubilay gibi) dansa kaptırdı kendini sahneden düşmeye ramak kala öğretmenleri tarafındna kurtarıldı 🙂 🙂 kimi “anneee ” diye seslendi annesini aradı seyirciler arasında, kiminin paçası uzun ayağına dolandı 🙂 üzülmeleri gereken yerlerde gülüyorlardı 🙂 (masalı anlatan diyor ki cüceler çok üzüldü tık yok kikir kikirler 🙂   )   ve ayaklarındaki pisimi dir adı nedir ben bayıldıııımmmmmm ..öpesim geldi hepsini ayaklarından bacaklarından…hepsi bal hepsi melek… çok seviyorum çocukları.. bu tür gösterileri çocukları üzmeden baskı yapmadan neşeyle sevgiyle zorlamadan yapmak gerek. Beklentileri düşürüp izlemek, onların doğallığından tatlılığından keyif almak en doğrusu…

 

Legabebe ve Newschool etkinliği…

Yahooda emzirme grubunda sevgili Gamze ( Legabebe )’ nin düzenlediği etkinlik duyurusunu görünce katılmak istedim Kubilayla. New School Ataşehir’ e gittik cumartesi günü. Kubilay çok keyif aldı zor ayrıldık ordan. Ben de keyifliydim çünkü oldum olası anaokulu ortamlarını böyle etkinlikleri çok çok severim. Defalardır burda söylemişimdir. Zaten ben anaokulunda çalışmak böyle işlerle uğraşmak çok isterdim. Gel gör ki kader beni masa başı işe verdi 🙂 neyse geleim bu güzel etkinliğe.. gerçi resimler konuşuyor fazla söze gerek yok. Ortam harika, Gamze ve diğer çalışanlar güleryüzlü, ilgili, pozitif, etkinlik eğlenceli… daha ne olsun…

Renkli pirinçlerle oynandı, hamur yapıldı, balonlarla fırçalarla boyalar yapıldı.. Etraftaki mutfak oyuncakları ise Kubilay’ ın favorisiydi. Okulu çok beğendim. Çok şükür oğlumuzun okulundan memnunuz ( Boğaziçi Park Soyak ‘ a gidiyor 20 aylıktan beri ) Böyle güzel alternatiflerin olduğunu bilmek ve düzenlenen etkinliklerine katılmak çok mutlu etti ve edecektir. Okulu çok beğendim..incelemek isterseniz linki burda http://www.newschool.com.tr/

Ayrıca tekrar Legabebe Gamze’ ye de çok teşekkürler 🙂 İlgisi sıcaklığı neşeli etkinliği için.

Legabebe’ yi merak ediyorsanız blogu burda http://legabebe.com/

Aktivite demişken asıl heyecanla beklediğim canımın içi biricik dostum Ulya’ nın 23 nisandaki mutfak atölyesi.. https://www.facebook.com/cocukatolyesinet/photos/a.320994524763072.1073741829.287517078110817/354130498116141/?type=1&theater  bu ayrı bir yazı konusu tabiki….

 

Bir sürü şey…

Nerden başlasam ne yazsam hangi resmi koysam epey şey var aslında….ortaya karışık yapayım en iyisi..,( fotoğrafların üzerine tıklayınca büyüyorlar ..) Kubilay kreşte öğretmeniyle anneler günü için bunu hazırlamış…evde baş köşeye koydum zırt pırt gelip men yaptım diyor..

Evimizin direği beycağızım omzundan ameliyat oldu… “Kalsifik Tendinit” diye lanet bir rahatsızlık.. Sağ kol iptal…yavaş yavaş düzelecek inşallah. Hep neşe vermeye endişemi belli etmemeye uğraştım durdum.. Hastahanede kaldığım gece çikolata denemelerime devam ettim. Çikolata daima mutluluk veriyor. Milka çok güzelmiş onayladım beğendim tavsiye ediyom 🙂 

Şükür ki kardeşim o gece Kubilayla ilgilendi ve her gece uyanan çocuk o gece uyanmadı çok çok rahatladım..ben gece sık uyandım onun yerine 🙂

” Çocukları travmalardan nasıl koruyabiliriz?” Acıbadem hastahanesinin dergisinde bu yazıyı okudum dedim blogumu okuyanlar da okusun..önemli..

Bu şirin desen..hastahanede hemşirenin getirdiği buz torbası … bayıldım..şirin komik mavi köpişler..

Hastahaneden dönünce eve ilk iş Soma’daki vefat eden işçiler için helva yaptım.. İlk defa böyle bir şey yaptım. Allahtan tadı kötü olmadı..Gerçi olsa nolur ki niyetim önemli…Çok içimden geldi.. Apartmandakilere dağıttım çoğunun ilk kez kapısını çalmış oldum.

Oğlum basketbolu çok seviyor. Odasına aldığımız pota Ben10 denen çizgi karakterdendi. Nasıl bir çizgifilm bilmiyorum ama resimler gıcıktı.. Canavarlar, yumruk göstermeler, alevler falan.. Nasıl dikkat etmemişim alırken hayret bana… Ne zamandır aklımdaydı üzerini kapamak.. Sonunda çok sevdiğim ve Kubilay’ a da sevdirdiğim karakter Sünger Bob etiketleriyle oğlumla beraber süsledik potamızı..

Kubilay’ı evdeki işlere olabilidiğince ortak etmeye çalışıyorum.. Bu hem onun hem benim iyiliğim için…Bezelye ayıkladık… Hoşuna gitti.

Oğlumun bir ilkini yaşadık…okulunda ( Boğaziçi Park Anaokulu- Soyak şubesi ) ilk defa yılsonu çalışmalarının sergisine gittik. Çok mutlu oldum.. Başta kalabalıkta utandı sonradan açıldı zor ayrıldık okuldan gitmek istemedi. Okulun müzik öğretmeninin ve okul kurucusu Canan Hanımın kızının sergi boyunca çaldıkları keman ve akordiyon (sanırım ismi buydu) müzikleri hoşluk oldu. Oğlum “gangam”  çalmaları konusunda istekte bulundu 🙂 🙂 Kemanla gangam 🙂 şükür Arkadaşım Eşşek şarkısını çaldılar da bizimki gangamı unuttu 🙂 Fotoğraftaki tatlı kız da oğlumun öğretmeni Dilek.. O kadar önem veriyorum ki oğlumun okuluna, öğretmenlerine.. sanki benim öğretmenim gibi ezilip büzülebiliyorum saygıdan .. birşey sorarken söylerken kırıcam yanlış anlaşılıcam diye çok dikkat ediyorum.. Çok çok önemli işleri var bu hayatta… Kolay değil… Ben de olmak çok isterdim anaokulu öğretmeni..ama kısmet olmadı… Bir ülkede öğretmenin mutlu olması demek bir nesilin mutlu olması demek bence… aile kadar öğretmen de önemli.. Dilerim oğlumun karşına hep vicdanlı iyi kalpli öğretmenler çıkar tüm okul yaşamı boyunca…

ilk karne

Oğlum ilk karnesini aldı. Hoş bir anı..Cuma akşamı kreşten almaya gittiğimde bir bey daha bekliyordu oğlunu. Benim Kubilayın annesi olduğumu duyunca demesin mi aa oğlum Kubilayı çok seviyor bazen evde Kubilayı özledim falan diyor hep bahsediyor. Nasıl sevindim nasıl gurur duydum anlatamam. Obıdığın ismi de Kayra imiş. Sonra sağolsun Kayra’ nın babası bizi eve bıraktı. Oğlumun güzel arkadaşlığının ilk meyvesini yemiş oldum he he..

Kubilay’a eşleştirme kartları gibi bir şey almayı istiyordum alamadım bir türlü.. ben de dedimnette gezineyim birşeyler bulur yaparım.. buldum da.. döktüm kestim ve oynadık..güzel oldu..
Kubilay da annesi gibi etiketleri, yapışkanlı şeyleri seviyor. Bunu üzerimde deniyor o ayrı..evin kapısı etiket içinde ordan alıyor yüzüme yüzümden tekrar oraya yapıştırıyor.. O mutlu ben mutlu…

Telefonumuzdaki kendisiyle ilgili videoları izlemek de diğer keyfi.. yayılıyor koltuğa kendisini izliyor, gülüyor… fazla telefonla haşır neşir olmasını istemiyoruz. Bu yüzden yanında telefonla konuşmamaya çalışıyoruz çünkü hemen telefonu istiyor kurcalıyor..çağın çocukları işte..evde laptopuda sakladık… gerek yok..nasılsa zamanı gelince bolca kullanacak…

Oğlumun partisinden :)

Kubilay’ ın kreşinde partiden bir kare…. Minik balığım benim…

Anaokulu halleri

Oğlumun anaokulunun (Boğaziçi Park Soyak ) facebookunda fotoğraflar eklenince sevinçten uçuyorum. Çünkü çok merak ediyorum o hallerini.. Az önce baktım ve bunları gördüm yeni eklenmiş. Canım oğlum arkadaşlarıyla oynuyor..

bir ordayım bir burda

 

Bu öğlen okula ( Boğaziçi Park Anaokulu ) ben gittim almaya.. genelde eşim gidiyor öğle tatilinde alıyor ve eve bırakıyor sonra işe dönüyor. Annem şükür evde bizi bekliyor.. Yine keyfi yerindeydi Kubilayın. Okulun oyun bahçesini seviyor, oynattım biraz. Fotoğrafta çıkan da sınıf arkadaşı Elif Beyza imiş 🙂 Birazcık zorla ayırdım parktan çünkü işe geç kalabilirdim. Eve gidince halıları yıkamaya verdiğim için boş zemini görünce bir sevindi ki 🙂 bir oraya koşuyor bir buraya kikirdeye kikirdeye…çıplak zemin pek mutlu etti çılgını 🙂 çocuklar ne güzeller allahım nelerle sevindirik oluyorlar… sevinecek bişiler bulmak ne kolay onlar için..çocukluk çok güzel…ben de küçük şeylere sevindirik oluyorum..ama maalesef küçücük şeylere de üzülüyorum…

Öğretmeniyle ayak üstü konuştuk. İsmi Kadriye. Esmer,güzel yüzlü,güzel gülen genç biri. Oyun hamuru yaptıklarını, yeni oyuncakları paylaşamadıklarını anlattı. Patates baskı yapmışlar ama sergiye koymak istiyormuş dedim nooluuur fotosunu çekeyim geri vericem 🙂 timam dedi çantasında gönderecek. Utanmasam sürekli fotoğraf çekseniz diycem 🙂

Okulda ne yapıyor neye gülüyor neye üzülüyor kimle daha çok oynuyor biiii sürüü şeyi merak ediyorum elimde değil. Bazılarını içimde tutuyorum bazılarını ise iletişim defterine yazıp soruyorum. Fazla parçası olmayan ve büyük parçalı lego puzzle gibi oyuncaklar tavsiye etti el gelişimi için de oyun hamuru.. Alıcam inşallah.

Ördekle dans:)

Cumartesi günü alışveriş için Meydan avm ye gittik. Bize çok yakın. İyi ki de gitmişiz. Kubilay dansetmiş oldu. Gangam çalındı. Ki bizimkinin en sevdiği şarkıdır. Ördekle dans ettiler 🙂 Tüm çocuklar neşeliydi.

Kubilay bu ara kalemlere daha düşkün oldu. Zaten sevmediğim değiştirmek istediğim koltukları çiziyor, bacaklarını çiziyor, halıları parkeleri kitapları çiziyor da çiziyor.Konuşuyoruz duruyor ama sonra yine:)

Geçen cuma anaokulunda parti yapmışlar. Öğlen almaya giden babasına gelmek istememiş 🙂 Minik parti kuşu..Müzik olsun, balon olsun ohhh yeter 🙂 Keşke daha çok fotoğraf çekseler anaokulundakiler….

Kreşte…

 Anaokulunda Kubilayın da (Boğaziçi Park Soyak şubesi ) fotoğraflarını çekmişler geçenlerde , facebook sayfalarına koymuşlar sağolsunlar.. Sınıflarının ismi Satürn …Anı olsun buraya da eklemek istedim 🙂 Canım oğlum benim……Seni çok seviyorum altın saçlım…

Bu gece pek ağladın pek sıkıntılıydın hiç güzel uyumadın 😦 Umarım bu gece mışıl mışıl sağlıkla uyursun..Sümüklüyüm,başım ağrıyor,uykusuzum….. Onun da biraz burnu akıyor…En büyük derdimiz bu kadar olsun … Şifa ve sevgiyle…

Kreşe vermek yada vermek…

Bugünlerde bir sürü duyguyu bir arada yaşıyorum…. Korku, endişe, sevinç, gurur, suçluluk duygusu, hüzün, neşe….. Neden mi? Minik yavrumu, tatlı kuzumu kreşe başlatıyoruz. Pazartesi başladık 1,5 saatle… Salı 2 saat…..giderek arttırma niyetimiz var hayırlısıyla.. Kubilay bu ayın 28 inde 20 aylık olmuş olucak. Küçücük..Şükür ki 5. Ayından sonra güvenle sevgiyle anneannesi baktı oğluma bugünlere getirdik eşim annem kardeşim hep beraber atlattık sağlıkla daha minnoş günlerini….…Ama şartlar değişti….şartlar şimdi böyle… Gönül isterdi ki biraz daha büyüsün az az gitsin anaokuluna ama her istediğimiz olmuyor hayatta. Eve uzak olmayan, temiz iyi bir yere başladık..Umarım hayal kırıklığına uğratmadan keyifle büyütürler, oynatırlar oğlumu.

Endişeleniyorum ( ya kötü davranırlarsa ya merdivenlerden düşerse, ya korkarsa, ya bana içlenirse onu oraya bırakıyorum diye, ya çok hastalanırsa, ya öğretmenleri göründüğü kadar özenli sevgi dolu anlayışlı değilse….ya ya ya… gidiyor )

Hüzünleniyorum ( minnacık, konuşamıyor, sevgiye şefkate ilgiye muhtaç….ve ben onu yabancı kişilere bırakıyorum…ordakilerin vicdanına,bilgisine,sevgisine emanet…oğlum 2 gündür hiç ağlamadı ama ben ağlıyorum… tabi asla o beni üzgün görmedi..ben onun bıcır bıcır konuşan, güleryüzlü, neşeli annesiyim..öyle olmak istiyorum.. )

Gururlanıyorum ( bıdığım ağlamadı..neşeyle ilgiyle yaklaştı öğretmenlerine, ordaki çocuklara, eşyalara, herşeye ..cıvıl cıvıl hareketli.. güleryüzlü..gurur duydum onunla..şükrettim )

Neşeleniyorum ( artık arkadaşları olacak inşallah..öğretmenleri olucak.. değişik faaliyetler, oyunlar öğrenecek )

Korkuyorum ( pişman olmaktan..ona maddi manevi geri dönüşü olmayan zarar vermekten.. )

Suçluluk duyuyorum ( bakıcı kadın mı tutmalıydım.. daha mı iyi olurdu… bu mu iyi o mu.. yada ne… ona yeterince iyi annelik yapabiliyor muyum..bana ileride kızacak mı acaba……… )

 Sonra….. dua ediyorum, şükrediyorum, iyi düşünüyorum…

 Dilerim neşeyle sağlıkla bu süreci güzel yaşarız… Bu süreci zaman zaman blogumda da paylaşmaya çalışırım…