Zor günler…

Yazmaya ne mecalim ne isteğim ne durumum oldu uzun zamandır. Hem ülkede hem dünyada hem bende sağlık sorunları.. Hem ülkede hem dünyada hem bende psikolojik bir sorgulama, uyanış, daralma, bunalma, çaresizlik, umut…karışık şeyler…

Şükür bugüne.. sağlığım düzeldi gibi.. Evden çalışmaya devam ediyorum günlerdir. Bir yandan Kubi hapis tabi. Bazen birbirimizi yiyoruz bazense harikayız. Onun için daha zor .. küçücük ruhu kocaman bir hapiste… rutinliğimizi bozmak için elimden geleni yapmaya uğraşıyorum ama bazen benim de gücüm kalmıyor. İşlerim çok gergin stresli.. stres sağlığımı daha da bozuyor.. elimden geldiğince kontrolümü kaybetmemeye çalışıyorum… Fırsat yaratıp kitap okumaya gayret ediyorum çünkü bana çok iyi geliyor. Hele de aşk romanları.. bu ara en güzel kafamı dağıtan şey bu..  dizi izlemiyorum film eh arada… zaten ev işi yemek olayı o kadar nankör ki.. bitmiyor… ve en çok enerjimi sarfettiğim konu da ÖDEVLER.. yok eba yok classroom uygulaması yok ikna çabaları pazarlıklar…. molalarla tatlılıkla işi hallediyoruz şimdilik.. Süreç uzun gibi eğitimde de sağlık probleminde de.. Umarım hızlıca ve kalıcı bu dert gider dünyadan…yada o kadar azalır ki normal günlere döneriz…

Artık ne giycem derdi yok nasıl görünücem derdi yok… günlerdir evden çıkmadım… yarın çıkıcam işyerine gitmek zorundayım.. ne yalan söyliyim çok heyecanlıyım çok ilginç 🙂

corona öncesi corona sonrası hayat artık birçoğumuza göre …

Ufak ufak bloğa dönerim belki.. bazen güzel fikirler paylaşımlar geliyor aklıma sonra bir rehavet halsizlik başka işler kalıyor gene… instagrama biraz biraz döndüm o daha kolay geliyor sanırım..

Sizler de bu karantina, bu salgın döneminde büyük kararlar alma evresinde misiniz? Hayatı sorguladınız mı ? Yazarsanız mutlu olurum. Bu bloğu bazen boşa yazdığımı uğraştığımı düşünüyorum… bir beğen tuşu için mi.. hatıra içindi evet ama bazen de karşılık görmek daha iyi hissettirebiliyor.. okuyor musunuz gerçekten bileyim…..