Aşağıdaki yazımı yazalı günler oldu ama bir türlü bloga eklemek fotoğrafları ayarlamak nasip olmamıştı. Artık ekleyeyim dedim ;
Uzun zamandır yorucu gelmeye başlayan tempom beni derin düşüncelere saldı. Okudum, okudum, okudum, okudum….. videolar izledim… hayatlar izledim..
Ve değişim gelişim başladı sanki. Heyecanlandım. Çabucak olsun istedim kendimi kastım zorladım… Çünkü iyi geleceğini biliyordum yapacaklarımın, öğrendiklerimin…bu felsefenin bu akımın..
Neydi bu… SADE HAYAT, SADELİK, MİNİMALİZM….
Evet ben ıncır gıncır seven çocuk ruhlu bir kadındım. Evet anıları severim. Evet takıntılı sevdalarım vardır. Örneğin kalpler, Snoopy, Yıldız, Melek…gibi semboller. Sonra ben kutu severim. Boy boy farklı kutular… Kitap kurduyumdur… Kitaplar…dergiler…
Ama sindirdim … İçim aldı yaptığım şeyi… hazırmışım demek ki.. demek ki bana göreymiş bu. Demek tam zamanıymış. Hem sonra kendi kendime demiştim ki MÜKEMMELCE UYGULAMAK ZORUNDA DEĞİLİM. İSTEDİĞİM KADAR İHTİYACIM OLDUĞU KADAR….VE KENDİME BASKI YAPMADAN…TADINDA…. Çünkü okuduğum değerli deneyimlerde de bu nokta özellikle vurgulanmıştı. Kendini sıkmamak, zorlamamak…
Bir bütün halinde açıklayamayacağımı düşündüğüm için ve hiperaktif bir ruhum beynim olduğu için ayrı ayrı aklıma geldikçe yazacağım gelişmeleri, yaptıklarımı, düşündüklerimi…
Öncelikle altta yazdıklarımda nerden gördüm neden yaptım nerden öğrendim toparlayamayacağım için etkilendiğim, takip ettiğim, feyzaldığım, beğendiğim blog / kişi / kitap / adresi de yazayım. Bunlar not alabildiğim linkler, aslında nette bir sürü video izledim yazı okudum bununla ilgili……Sonra kendi adımlarımdan bahsedeyim.
- Çorapları hep tavsiye edilen gibi top top katlamaktan vazgeçtim. Kesinlikle farketti düzen açısından. Dağılma riski düştü böyle olunca.. epey zamandır hiç dağılmadılar.
- Oğlumun anaokulu etkinliklerini sakladığım kutuyu boşalttım.. Fotoğraflarını çekip arşivledim. Okulun verdiği haftalık raporları da tarayıcıdan tarayıp anı olarak mail adresime gönderdim. Böylece hem gözümü yoran kutu kalabalığı eksildi hem tozunu alacak yer ayarlayacak bir şey kalmadı bu konuda.
- Anı olarak sakladığım birçok şeyin fotoğrafını çekip arşivimde saklıyorum. Başkasının işine yarayabilecek bir şeyse verdim, değilse attım. İç sesimi dinlemeye çalıştım. Saklamanın bana ne fayda sağlayacağı ile atmamanın sağlayacağı fayda arasında muhakeme yaptım… istediğim ferahlığa kavuşmak için kendim için doğru karar vermeye çalıştım. Karnelerim konusunda biraz kararsızım biraz bekleticem sanırım…
- Kullanmadığım takılar, tokalar, aksesuarlar, çantalar, …..vb Satma imkanım olanları satmaya çalıştım ama beceremedim çünkü hem sabırsız biriyim hem de sanal ortamda güven sıkıntısı zorluyor insanı…çoğunu verdim…bir iki satma maceram işe yaradı o kadar.. Verdiğim insanların memnuniyetinden memnuniyet duyarak kendimi çok iyi hissettim. Zaten her zaman verdiğimde bana gelir istediğim şeyler…buna inanıyorum… ama artık sadece çok isteyeceğim çok seveceğim ihtiyaç duyabileceğim ve işlevi olan şeylere açık olmaya çabalıycam sanırım. Yoksa ver al ver al…bi anlamı yok…yani aynı döngüye girmenin ve yorulmanın…sadeleşmekve en önemlisi sade kalmaya devam edebilmek…
- Tişörtleri atletleri üstüste değil de yanyana dizmek… bunu uygulayamayacağımı sanarken….önyargılı davranmayıp denedim…ve hoşuma gitti. Hemen dağılan tşört yeri hala düzenli..şaşırdım 🙂 buna devam..almak daha kolay ve araya eklemek daha kolay.
- Oğlumla zaten ara ara oyuncaklarını eler bir yerlere verirdik. Bu sefer vermeyeceklerimizi de gözönünden kaldırma işine önem vermeye çalıştım.. Çünkü “ daha sade bir hayat” kitabında dikkat dağınıklığı, uyku sorunu, öfke..vb durumlara oda dağınıklığının sebebiyet vermesi detayı çok derin anlatılmış. Etkilendim ve inandım. Uygulamaya çabalıyorum. Kitaplığı elden geçirmek lazım…diyorum ya adım adım…zaman buldukça ve en önemlisi enerji buldukça 🙂
- Evet kitaplar kıymetli… Eskiden kocaman bir kütüphanem olsun isterdim..şimdi ııh… sadece çok sevdiğim başucu kitaplarım önemli… diğerlerini paylaşırım muhim değil dedim ve eledim epey…güzel oldu… ben okudum sıra başkalarında… ayrıca toz açısından, göz açısından, …o açısından bu açısından 🙂 bir de çekmeceli düzenleyeciler, kutular ve kavanozlar kullandım etiketler di hediye kağıtlarıydı …vs
- Evde oldum olası onlarca temizlik malzemesi zaten kullanmazdım.. Şimdi iyice sadeleşme hevesim var… Evdekilerin bitmesini bekliyorum…. Araştırıyorum… karbonat, sirke, arapsabunu, zeytinyağlı sabun, beyaz sirke, tuz…….. çok basitçe çözülecek temizlik sorunlarına hem bir sürü para vermeye hem de havamızı cildimizi zehirlememize gerek yok. Bakalım daha yolum var bu konuda.. minik adımlardayım.
- Alışveriş yaparken dürtülerimi değil de beynimi dinlemeye çalışıyorum. Sorular basit zaten…”ihtiyacım var mı”……işte bu… bütün gün yoruluyorum, çocuğumu özlüyorum, evimi özgür olmayı özlüyorum…ve kazandığım parayı hevesle, pazarlama hileleriyle veya başkalarına hoş gözükmek için değil hür irademle mantığımla harcamam gerektiğine emin oldum. Bunu olabildiğince yapmaya çalışıyorum. Baskı yok. Eziyet yok. Çok istersem takarsam biraz beklemeye çalışıyorum. Sorular soruyorum. Hep istediğim taktığım bir şey ise…bir daha bulamayacağım bir şey ise ve de uygunsa fiyatı yine alıyorum üzmüyorum tatlı canımı.. kısacası sorgulamadan alışveriş yapmıyorum.
- Hayatımın, hayatımızın ( eşim, çocuğum, sevdiklerim ) daha sağlıklı daha etkin daha anlamlı yaşanması için geçici değil kalıcı iyilikler yapmam gerekiyor. Örneğin daha iyi bir süpürge…örneğin çamaşır kurutma makinesi ( oğlumun doktoru evde çamaşır kururtmayacaksınız dedi mesela…malum akar alerjisi vs ) … ıncıra gıncıra vereceğim parayı daha etkin harcamalara kanalize etmeye çalışıyorum artık…yani GERÇEK İHTİYAÇLARIMA…zamanımı iyi kullanmama yardımcı olucak pratik çözümlere.. ve de sağlığımız için iyi olucak seçimlere…Bunlar da zamanla olucak tabi..çünkü bütçemizi ayarlamamız gerekiyor. Mesela ne zamandır kötüleşmiş duşakabin silikonları yenilettim. Asıl ihtiyaçlara,eksikliklere odaklanmak onları halletmek daha önemli. Ha bugün ha yarın yaparım dememek atak olmak gerek hele de sağlık ve temizlik konularında
- Mail adresine gelen bir sürü mail…reklam, alışveriş çağrısı, ilgim dışındaki blog takipleri…. Sanal dünyada da tutumlu olmalıydım. Çünkü vaktim çok kıymetliydi. Mecbur hissetmeden takip etmeli, ilgilenmeliydim. Birçoğunu takipten çıkardım. Birçoğunu mail listesinden çıkardım. Arşivleri taradım. Gereksiz veya artık anlamını yitiren saklanmış mailleri sildim. Ara ara da kolaçan etmeye revize etmeye devam tabi ki.
- Eve alınan elektronik aletlerin, eşyaların kullanım klavuzları, tarihi geçen garanti belgeleri vb… lazım olabilecekler ya tarandı maile gönderildi yada netten bulunup yine mailde arşivlendi. Ohh atıldı mı koca bir klasör daha…misssssss
- Kuzumla etkinlik yapmayı seven ben kurdelaydı boncukdu düğmeydi boruydu teldi saklamışım da saklamışım….. kendime çekmeceli bir düzen kurdum.. oraya sığanlar dışındakileri ise….işlerine yarayabilecek olanları tabi…oğlumun okuluna gönderdim. Zaten şansıma onlar da bizlerden geri dönüşümle ilgili bir proje için atıklar istiyordu süper oldu. İçim rahat etti.
- Dikişle hiiiç ilgisi olmayan benin dikiş kutusunda bir sürü iplik bir sürü düğme (evet düğme biriktiriyordum 🙂 rengarenk düğmeler ) dikiş kutusu bal dök yala oldu 🙂 🙂
- Dergileri çok severim hele de dekorasyon ve kadın dergilerini… 20-30 kadar dergiyi vakit ayırdıkça tekrar inceledim. İçinde etkilendiğim şeylerin fotosunu çektim notlar aldım ve hepsini kağıt toplayan abilere verdim. Koca bir boşluk oldu kütüphanemde…dergiler hep var..yine olucaklar…sonu yok yani…o zevkimi yine eşden dosttan yada para verip sağlıycam nasıl olsa… toz tutturmaya gözümü yormaya gerek yok…
- Artık koleksiyon duygum kalmadı sanırım… eskiden peçete biriktirirdim mesela… şimdi yoruyor beni fazlalık geliyor eğer yakın zamanda kullanmayacağım bir şey ise… yani işlev takıntısı başladı sanırım.. çok az işlevsiz şeyim olmalı diye düşünüyorum..yani çok çok sevmem kopamam gerek onun benle kalması için… mesela birkaç oyuncağım gibi..yada mutlaka birilerine hediye edeceğim zamanını beklediğim defter, takı…vb şeyler.. onlar da hem tutumluluk hem de manevi tatminlerim benim.
- Hayatımda çok çok istediğim taktığım şeyler var…. Mesela beyaz demir karyola…. mesela sallanan sandalye…mesela beyaz gardolap… hepa filtreli süpürge…daha iyi bir semtte daha ferah kullanışlı bir ev…daha çok seyahat… sevdiğim desende eşyalar…işimi kolaylaştıran aletler….daha çok eğlence… daha çok sinema…daha çok okumak…daha çok özgürlük…daha çok stilim olan bana uygun giyinmek…gibi gibi… işte bunlara enerji ve para harcamak….
- Az insan… öz insan…sahtelikten çok samimiyet…kafama ruhuma uygun insanlar…sınırlar…sınırları korumak… üzmemek üzdürmemek..
- Ya zayıflarsam ya bu çok yeni ama… ya şu olursa ya bu olursa anısı var diye saklanan giysiler..….. güle güle dedim nerdeyse hepsine… ihtiyacım olan bana ya hediye olarak gelir nasılsa (dostlarımdan giysi alırım hiç çekinmem sağolsun onlar da bana teklif eder paylaşırlar birinin burun kıvırdığı diğerine cennet çünkü) …ya da ben alırım kendime…vermeyi de almayı da severim bu hayatta… aynı renk askılar almak istiyorum tüm dolapdaki askılar aynı olsun istiyorum. Düzen intizam uyum çok seviyorum. İşte bu uğurda para haracayabilirim sıkıntı yok (tabi para oldukça 🙂 ) karton ayakkabı kutuları itici görünmeye başladı gözüme ve ne kadar kutu üstüne içinde neler olduğunu yazsam da bir şekilde karmançorman oluyor dolap…işte onlar için de şeffaf kutu alacağım. Daha güzel görünücek ve alırken daha hızlı kolay olucak dolaptan.
- Makyaj malzemelerim zaten bir minik çanta.. onlara ellemeye gerek kalmadı bile. Sık makyaj yapmıyorum da. Buzdolabımda hep gülsuyum durur ara ara silerim yüzümü. Bazen de maden suyu sürerim içerken bir yandan 🙂 Çok bakım yapmıyorum kendime.. artık buna kanalize olmalı belki de yani kendimle ilgilenmeye kendime iyi bakmaya….malum 40 a 2 kaldı..doğal yağlar, doğal maskeler gibi… Şampuan, sabun seçmem denemem gerek… kimyasalı az olan…
- Mutfak dolaplarını kurcaladım. Bir sürü servis tabağı fazladan tuzluklar saklama kapları…vb.. 3 koca torba eşya..ihtiyacı olan bir iki aileye verildi..ohhh miss..onlar mutlu ben mutlu.. böylece dolap temizlerken de rahat edeceğim artık.
- Evde oldum olası kırık, çatlak, bozuk şey sevmem, istemem…ya tamir olacak tez zamanda ya da evden çıkacak… bazen büyük masraf gerektiren şeyler oluyor işte o zaman sinir oluyorum…çünkü dedim ya sabırsızım hiperaktifim…planlar işler bitmiyor tabi evde.. Evin bereketini kaçırdığına eminim bozuk kırık çatlak şeylerin…
İşte böyle…daha bir sürü şey var belki yazacak ama şimdilik bu kadar 🙂
Huzurlu günler diliyoruuummmmm …..
:) LOVE AND SMILE :) 