Kitap okumadan yaşayamayan… hali vakti olsa bir sürü kitap okuma derdinde olan bendeniz bir kitap daha bitirdi….. ” Doğmamış Çocuğa Mektup ” . ORIANA FALLACI yazmış..
Sevgilisinden ayrılmış bir kadın…hamile olduğunu anlıyor…doğurmalı mı…aldırmalı mı…………. İç savaş,hesaplaşma ve gelişmeler…
Hüzünlü bir kitap. Bir monolog. Felsefikce bir monolog.
Kitaptan seçmelerim ;
Bir çok kadın sorar kendi kendine, dünyaya neden çocuk getirmeli diye. Aç kalsın , üşüsün, ihanete uğrasın, aşağılansın, savaşta ya da hastalıktan ölsün diye mi? Açlığın doyurulabileceği,üşüyenin ısınabileceği,sadakat ve saygının ömrü boyunca ona eşlik edebileceği, savaşı ve hastalığı ortadan kaldırma çabasına onun da uzun yıllar katkıda bulunabileceği umudunu baştan geri çevrimiştir bu kadınlar. Belki de onlar haklılar. Ama hiç yokluk acı çekmekten daha mı iyi?
* *
Yalnızca çok ağlamış olanlar yaşamı tüm güzelliği içinde algılayabilir, keyifle gülebilirler. Ağlamak kolay, gülmek güç.
* *
Aile kavramına inanmıyorum ben. Aile, kişileri dah aiyi denetlemek, onların kurallara, efsanelere bağlılıklarını daha iyi sömürmek için, bu dünyayı kim örgütlemişse onun tarafından uydurulmuş bir yalan. Yalnız olduğumuzda daha kolay başkaldırırız, başkalarıyla birlikteysek daha kolay uzlaşırız düzenle.
* *
Bir kadın ancak kendine saygı duyduğu sürece başkalarından saygı bekleyebilir, ancak kendine inandığı zaman başkaları da inanabilir ona.