Kanser…

Bu başlığı yazdım yazdım sildim… Nerden başlasam nasıl anlatsam bilemiyorum. Buraya yazmalı mıydım yazmamalı mıydım onu da bilmiyorum.

Annem kansermiş. Martın sonuydu öğrendim. Yumurtalık kanseri. Sonra karaciğerde de tümör var dediler.Sonra o sonra şu sonra bu. mr lar tomografiler kanlar ameliyat şu bu şu bu…..ameliyatta anlaşıldı ki pankreas safra kesesi bağırsaklar nerde ararsa tümörler… acı gözyaşı çaresizlik korku yorgunluk … hayat tepetaklak… dik durmaya çalışıyorsun. güçlü olmaya güçlü gözükmeye çalışıyorsun. çalışmak zorundasın, çocuğuna yansıtmamak zorundasın, evini sorumluluklarını ihmal etmemek zorundasın, herşeyi halletmek zorundasın…. oysa aslında tek istediğin kaçmak, yok olmak. yapamıyorsun .. yapamazsın.. hayat devam ediyor..

bazen sarıyorum…anneanne bağırsak kanserinden dayı akciğer kanserinden ölmüş.bunu bu süreçte öğreniyorum. ya ben de olursam…ya ben de böyle acı çekersem diye bu sefer sarıyorum. kardeşlerime birşey olursa..eşim kanser olursa.. ya çocuğuma bişi olursa…. bazen kafayı yiycek gibi oluyorum. olumlu düşün aslı diyorum sakin ol aslı. geçecek diyorum. hayat bu diyorum. hastalık da bizim için ..herşeyin çaresi var diyorum… ölümden kaçılmaz diyorum.. hepimiz öleceğiz diyorum.. nefes egzersizleri yapıyorum..dua ediyorum hayal kuruyorum umut etmeye çalışıyorum…….

Ne zormuş bu hastalık.. ne zormuş karşında acı çeken biri ve birşey yapamamak.. İlk kemoterapiyi aldı 1 haftayı geçti.. çok ağır geldi.. o kadar zayıfladı ki..yukarıdaki fotoğraftaki kadınla ilgisi yok… annem anneme benzemiyor. artık sanki benim annem yok. Çok depresif. umutsuz.agresif. kemoterapiyi de istemiyor. zorluyoruz. yemeye zorluyoruz. azimli olmasına zorluyoruz. kemoterapiye devam etmesi için zorluyoruz….su içmeye zorluyoruz…….hayatı zorluyoruz. daha önümüzde neler var ne yapacağız o kadar korkuyorum ve üzülüyorum ki kelimeler yetersiz geliyor acımı anlatmaya.

Bazen rüyaymış da uyansam diye dua ediyorum. Diyorum meğer hiç derdim yokmuş benim. Ne nankörmüşüm be ben diyorum. Gerçek dert sağlıkmış. Diğer kısımlar neymiş ki dertmiymiş..

İşte yazdım döktüm içimi.. aslında içimi dökmem imkansız… çünkü o kadar doluyum o kadar üzülüyorum ki.. ne kadar yazsam ne kadar ağlasam yetmez yetmiycek gibi.

acıları dinsin istiyorum. şifa istiyorum. huzur bulsun bulayım istiyorum.

İşte böyle blogumu okuyanlarım… sağlıkla kalın..sağlığı önemseyin.. tetkiklerinizi kontrollerinizi ihmal etmeyin nolur.. ve lütfen çevrenizde kanserli, yatalak vb tanıdıklarınız varsa arada ziyaret edin. bir çiçek bir çorba bir güleryüzle..