Dün mutlu mesut işten çıkmışken.. kendimi paldır küldür Hisar hastahanesinde buldum.. Benim fındık okulda duvara çarpmış.. alın yarılmış… tam da babası onu almaya gittiğinde olmuş olay.. Öğretmenimiz ve okul müdürümüzle hastahanedelerdi ben gittiğimde… oğlum hastahaneden doktordan korkmaz, usludur, ağlak değildir… taaki dikiş anına kadarmış tüm bu hali.. çok korktu çok ağladı.. 3 dikiş attı doktor..izi de kalabilirmiş 😦 .. “anneciim çok korkuyorum” diye sesi kulağımda hala..sonra beyin tomografisi çekildi.. şükür sorunsuz… ama geç uyutmam ve iki saatte bir uyandırmam istendi.. kusma, bilinç kaybı vs durumlara karşı uyarıldım.. bu akşam da pansumana gideceğiz. normalde 9 da uyur dün akşam 11 de yatırdım. 2 saatte bir uyandırıp bi iki kelime konuşturdum. 6,30 da hortladı 🙂 ben sabah geç uyanır sanıyordum … kaşlarını oynatınca acıyormuş.. “anne kaşlarımı çatamıyorum ” diyo bana düdük.. ben de çatma o zaman dedim 🙂 en kötü kazamız bu olsun … 😦
çocuklar ve kazalar :(
:) LOVE AND SMILE :) 
çok geçmiş olsun
BeğenBeğen
Büyük geçmiş olsun acil şifalar
çok şükür dikişlik olmadık ama benzer çok kaza yaşadık 6 yılda
o yüzden çantamdan Arnica çıkmıyor
http://oncekadinsonraanne.blogspot.com/2012/06/muhtesem-krem-her-annenin-1-numaral.html
BeğenBeğen
Çok teşekkürler April, Melis..
Melis inceliycem bu kremi..biz de yok böyle bişi…
BeğenBeğen
Aslıcım çok geçmiş olsun.
Nehir de 1,5 yaşında kapıya çarptı, kanlar fışkırıyordu. Çok korktuk. Şükür annem yanımdaydı.
Nehir ağlar Irmak ağlar… Alnını tuta tuta hemen hastaneye gittik. Tomografiden de korktu. Resim çekilecek diyorum, durmuyo istemem istemem diye ağlar. Bitti anne bitti anne eve gidelim.. Alnına dikiş atıldı. Hep yanındaydım. Burnundan bi sprey sıktılar. Kollar ayaklar hareketsiz. Sadece gözlerime bakıyordu. Hiç unutamam. Zor anlardı.
Dikşten sonra doktorun odasına gidiyoruz, asistanını kapıda görünce Nehir elini kaldırıp trafik polisi dur der gibi Dur dedi…
Eve geldik Irmak uyuyor. Annem ağlaya ağlaya uyudu dedi. Nenni (nehir diyemiyor)Nenni gitti, diyerek camdan bi arabaların yolunu gösteriyormuş anneme bi yerdeki kanları.. Annem silmiş, temizlemiş. Silinen yerleri göstererek, bak yok. Nenni yok.
Bu sene daha da zor, şükür biz hafif düşmeler haricinde birleyler yaşamadık ama…
Sınıf arkadaşlarından çok kolu kırılan, çatlayan oldu. Okulda çok hareketliler ve kreş anaokulu gibi değil. Koruyan kollayan da yok. Dur, yapma diyence yok ve çok serbestler….
Herkeze sağlık diliyorum…
BeğenBeğen
Aynur erkek çocukları daha da hareketliler ya ilkokul zamanı sanırım daha da kazalara açık 😦
çok teşekkürler..
BeğenBeğen
Benim kızlarda o kadar hareketlilerki…. Tenefüste topla oynuyorlar. Futbol, yakartop…
Hergün çoraplar kaçıyor, koşmaktan düşmekten… Dizler hep yara…
BeğenBeğen
Çok geçmiş olsun.erkek çocuğu daha hareketli oluyor ve böyle kazalar oluyor.Allah beterinden korusun tüm çocuklarımızı.
BeğenBeğen
Teşekkür ederim Macellan..aminnn..
Evet Aynur aslında kız erkek diye ayırmamalı..çocukların enerjisi çok yüksek ve çok da haklılar coşkulu olmakta ama anne yüreği işte…
BeğenBeğen
Geçmiş olsun küçüğümüze.Allah beterinden korusun hepsini çocuklarımızın.
BeğenBeğen
Amiiin notdefterimden..teşekkürler
BeğenBeğen